DUMMAR, SURIYE —
Yüzbinlerce Suriyeli ülkelerindeki iç savaştan kaçıyor. Kaçanların sayısı hızla artıyor. Komşu ülkelerdeki kamplara sığınanların çoğu Esad rejimine karşı. Rejimin hava saldırıları özellikle sivillere zarar veriyor.
Ancak çatışmalardan kaçanların hepsi ülkeyi terk etmek niyetinde değil, ya da terk etmeye gücü yetmiyor.
Şam yakınlarındaki Dummar’da bu merkezi, devlete bağlı gönüllüler işletiyor.
Amerika’nın Sesi muhabirine, rejim tarafından atanan bir gözlemci de eşlik ediyor. Bu yüzden merkezdeki çocuklar Devlet Başkanı Beşar Esad lehinde slogan atıyor.
Buradakilerin de çatışmaların ortasında kalmış sivillerden farkı yok.
Halepli işçi Muhammed Türkmani, ordu ve direnişçiler arasındaki çatışmanın ortasında kalıp yaralanmış.
“Uçaklar silahlı kişiler görünce bölgeyi bombalamaya başladı. Bir yandan bizi de bombalıyorlardı. Çok fazla ölen oldu.”
Bu merkez Türkmani’ye tıbbi bakım, yiyecek, giyecek ve kalacak yer sağlıyor.
Bazılarına göre her şey devletin kontrolu altında. Gönüllülerden Suriye asıllı Avustralya vatandaşı Safi Ayuş da bu görüşte: “Avustralya’dan arkadaşlarım, “Ülkeyi biran önce terk et” diyorlar. Onlara buranın güvenli olduğunu söylüyorum. Burada yaşıyorum. İki ay önce burada evlendim. Düğünüm de burada yapıldı.”
Ayuş, Beşar Esad’ın gelecek seçimleri kazanacağını düşünüyor. Ancak bir başka gönüllü, tek bir kişi için değil, muhalefetle birlikte Suriye için çalışmak gerektiğini söylüyor: “Bu benim işim. Bir şeye gönüllüysem, Suriye halkı için gönüllüyüm. Tişörtlerimizin üzerinde devlet başkanının resmi yok, Suriye haritası var.”
Bu gönüllüler uzlaşmayı yakın görmüyorlar, ama değişim yakın olabilir.
Araştırmacı Bessam Ebu Abdullah, iktidardaki Baas Partisi üyesi: “Sanıyorum başka bir Suriye göreceğiz. ‘Bu rejim çökmeli’ dedikleri zaman rejimin sonu gelecek.”
Ebu Abdullah, partinin yanlış yönde olmasından değil, mevcut sistem bu şekilde devam edemeyeceği için böyle düşündüğünü söylüyor.
Bu genç kadının çocuğu evinden çok uzakta doğdu. Çünkü değişim hiç de yakın görünmüyor.
Ancak çatışmalardan kaçanların hepsi ülkeyi terk etmek niyetinde değil, ya da terk etmeye gücü yetmiyor.
Şam yakınlarındaki Dummar’da bu merkezi, devlete bağlı gönüllüler işletiyor.
Amerika’nın Sesi muhabirine, rejim tarafından atanan bir gözlemci de eşlik ediyor. Bu yüzden merkezdeki çocuklar Devlet Başkanı Beşar Esad lehinde slogan atıyor.
Buradakilerin de çatışmaların ortasında kalmış sivillerden farkı yok.
Halepli işçi Muhammed Türkmani, ordu ve direnişçiler arasındaki çatışmanın ortasında kalıp yaralanmış.
“Uçaklar silahlı kişiler görünce bölgeyi bombalamaya başladı. Bir yandan bizi de bombalıyorlardı. Çok fazla ölen oldu.”
Bu merkez Türkmani’ye tıbbi bakım, yiyecek, giyecek ve kalacak yer sağlıyor.
Bazılarına göre her şey devletin kontrolu altında. Gönüllülerden Suriye asıllı Avustralya vatandaşı Safi Ayuş da bu görüşte: “Avustralya’dan arkadaşlarım, “Ülkeyi biran önce terk et” diyorlar. Onlara buranın güvenli olduğunu söylüyorum. Burada yaşıyorum. İki ay önce burada evlendim. Düğünüm de burada yapıldı.”
Ayuş, Beşar Esad’ın gelecek seçimleri kazanacağını düşünüyor. Ancak bir başka gönüllü, tek bir kişi için değil, muhalefetle birlikte Suriye için çalışmak gerektiğini söylüyor: “Bu benim işim. Bir şeye gönüllüysem, Suriye halkı için gönüllüyüm. Tişörtlerimizin üzerinde devlet başkanının resmi yok, Suriye haritası var.”
Bu gönüllüler uzlaşmayı yakın görmüyorlar, ama değişim yakın olabilir.
Araştırmacı Bessam Ebu Abdullah, iktidardaki Baas Partisi üyesi: “Sanıyorum başka bir Suriye göreceğiz. ‘Bu rejim çökmeli’ dedikleri zaman rejimin sonu gelecek.”
Ebu Abdullah, partinin yanlış yönde olmasından değil, mevcut sistem bu şekilde devam edemeyeceği için böyle düşündüğünü söylüyor.
Bu genç kadının çocuğu evinden çok uzakta doğdu. Çünkü değişim hiç de yakın görünmüyor.
