APPLE RIVER, IL —
Araştırmacılar arı nüfusunun azalışındaki nedenleri araştırırken arıcılar ise kolonilerini ve gelirlerini korumak için mücadele ediyor.
Terrence Ingram kendini doğa bilimci olarak görüyor. Ingram, arıların ortasında durduğunda doğayla bütünleştiğini hissettiğini söylüyor.
1954’den bu yana Ingram, evinin arka kısmında binlerce arı yetiştirmiş: “Bir ara 250 tane kovanım vardı. Yılda 5-6 ton bal satardık.”
Ancak bu rakamlar azalıyor. Ve bunun nedeni 73 yaşındaki Ingram’ın yorgunluğu değil.
Daha az sayıda arı, daha az bal üretiyor. Ingram’a göre bunun sorumlusu arazisinin etrafındaki böcek ve tarım ilacı kullanımı. Arı sayılarındaki azalış 1996’da başlamış.
Terrence Ingram, “O yaz üç haftada bir uçakla ilaçlama yaptılar. Yıl sonunda 250 kovanımın hepsi yok oldu” diyor.
Bu olay Purdue Üniversitesi Entomoloji Profesörü Christian Krupke gibi araştırmacıların ilgisini çekmiş: “Buna benzer raporlar daha önce Avrupa’dan da gelmişti. Biz de buna öncelikle arıları neyin öldürdüğü ikinci olarak da arıların bu zehirli kimyasalla nasıl karşılaştığı noktasından yaklaştık.”
Arı sayısının azalmasının tek nedeni böcek ilaçları değil.
Ancak bu araştırmada Krupke ve meslektaşları neo-nicotinoid denilen böcek ilaçlarına yönelmiş. Bu ilaçlar havadan ilaçlama yerine dikilen tohumlara ekleniyor: “Ölü arıları test ettiğimizde öne çıkan iki madde clothianidin (klot-hia-nidin) ve thiamethoxam (tiyametoksam). Bunlar mısır tohumlarında kullanılan ilaçlar. Arıların ölümündeki her yıl gördüğümüz ana neden tohumların üzerindeki pudramsı tabaka.”
Aralık’ta, Avrupa Birliği arı ölümlerine neden olan bazı böcek ilaçlarının kullanımını yasaklamayı planlıyor. Ancak Amerika’da böyle bir plan yok. Arıcılığa devam eden Terrence Ingram bugüne kadar verilen zararın kalıcı olduğunu söylüyor: “Birçok arıcı bu işi bıraktı çünkü başarılı olamıyorlar.”
Ancak Ingram onlardan değil. O arıcılığa olan tutkusunun 60 yıl önce ilk kolonisini başlattığı gün kadar güçlü olduğunu söylüyor.
Terrence Ingram kendini doğa bilimci olarak görüyor. Ingram, arıların ortasında durduğunda doğayla bütünleştiğini hissettiğini söylüyor.
1954’den bu yana Ingram, evinin arka kısmında binlerce arı yetiştirmiş: “Bir ara 250 tane kovanım vardı. Yılda 5-6 ton bal satardık.”
Ancak bu rakamlar azalıyor. Ve bunun nedeni 73 yaşındaki Ingram’ın yorgunluğu değil.
Daha az sayıda arı, daha az bal üretiyor. Ingram’a göre bunun sorumlusu arazisinin etrafındaki böcek ve tarım ilacı kullanımı. Arı sayılarındaki azalış 1996’da başlamış.
Terrence Ingram, “O yaz üç haftada bir uçakla ilaçlama yaptılar. Yıl sonunda 250 kovanımın hepsi yok oldu” diyor.
Bu olay Purdue Üniversitesi Entomoloji Profesörü Christian Krupke gibi araştırmacıların ilgisini çekmiş: “Buna benzer raporlar daha önce Avrupa’dan da gelmişti. Biz de buna öncelikle arıları neyin öldürdüğü ikinci olarak da arıların bu zehirli kimyasalla nasıl karşılaştığı noktasından yaklaştık.”
Arı sayısının azalmasının tek nedeni böcek ilaçları değil.
Ancak bu araştırmada Krupke ve meslektaşları neo-nicotinoid denilen böcek ilaçlarına yönelmiş. Bu ilaçlar havadan ilaçlama yerine dikilen tohumlara ekleniyor: “Ölü arıları test ettiğimizde öne çıkan iki madde clothianidin (klot-hia-nidin) ve thiamethoxam (tiyametoksam). Bunlar mısır tohumlarında kullanılan ilaçlar. Arıların ölümündeki her yıl gördüğümüz ana neden tohumların üzerindeki pudramsı tabaka.”
Aralık’ta, Avrupa Birliği arı ölümlerine neden olan bazı böcek ilaçlarının kullanımını yasaklamayı planlıyor. Ancak Amerika’da böyle bir plan yok. Arıcılığa devam eden Terrence Ingram bugüne kadar verilen zararın kalıcı olduğunu söylüyor: “Birçok arıcı bu işi bıraktı çünkü başarılı olamıyorlar.”
Ancak Ingram onlardan değil. O arıcılığa olan tutkusunun 60 yıl önce ilk kolonisini başlattığı gün kadar güçlü olduğunu söylüyor.
