Mülteci kamplarında su tankı eksikliği yok, ancak tankların çoğu boş. Yardım kuruluşları on günde bir ailelere ücretsiz su dağıtıyor ama kamptakiler suyun birkaç günde bittiğini söylüyor.
Mülteciler, içme suyu bulabilmek için kilometrelerce yürüyor, aileler de para toplayıp su dağıtımı yapılmasını sağlamaya çalışıyor.
Kamptaki okulun müdürü, su kesintileri nedeniyle hijyen problemleri oluştuğunu ve öğrencilerin de bu nedenle hastalandıklarını söylüyor: “Çocuklara temizlik için haftada iki defa duş almalarını söylüyoruz ama işin kötü tarafı su yok. Kullandığımız su da bazen deride tahriş yaratıyor.”
Lübnan’daki bu su sorunu, son zamanlarda yaşanan kuraklıkla da alakalı. Yardımlardaki kesinti, ailelerin satın alabilecekleri su oranını da azaltmış durumda.
Oxfam Suriye Kriz Masası yöneticisi Daniel Gorevan, yalnızca mültecilere su vermenin ve Lübnan halkını dışlamanın daha da büyük sorunlara yol açabileceğini söylüyor: “Altyapının geliştirilmesine yönelik projeler başlatılabilir, bu da hem halka, hem de mültecilere iş kaynağı yaratır ve halkla mülteciler arasındaki gerilimi azaltır.”
Yardım görevlileri, sorunun bir kısmının sızıntı yapan eski boruların onarılmasıyla giderilebileceği görüşünde.
Oxfam’in toplum sağlığı uzmanı Dalia Mikdashi, su kesintilerinin mülteciler arasında moral bozukluğuna yol açtığını kaydediyor: “Zor bir durum, yeterli kaynak yok. Böyle bir ortamda hijyenik koşulları sağlamak da bir hayli zor. İnsanların onurunu zedelemeden bu soruna bir çözüm üretmek gerek.”
Yedi çocuğu olan Umm Halil, bu aşamada hayatta kalmanın onurdan daha önemli olduğunu söylüyor: “Su almak zorundayız, aksi halde bizi burada tutmayacaklarını söylediler.”
Halil, kamptan altı metre uzaktaki kanalizasyon kuyusunun hastalıklara neden olduğunu belirtiyor. Kampın yakınındaki bir derenin de kanalizasyon nedeniyle kirlendiği için kullanılamadığını, çamaşır bile yıkayamadıklarını belirtiyor.
